Geschiedenis van To-Uchi

Een stukje geschiedenis,
 
Zo’n 32 jaar geleden, gaf ik (meester Wim) judoles bij een andere judoclub, waar ik om diverse redenen mee gestopt ben.
Een ieder welke mij een beetje heeft leren kennen, weet dat ik met veel passie, respect naar een ieder, de judosport (probeert) een juiste richting te geven, zoals Grootmeester “JIGORO KANO” (denk ik) bedoeld heeft.
Met deze gedachten, heb ik toentertijd aangeklopt bij de Wijkvereniging “OOSTERHONK” (naast de gymzaal gelegen) nu BSO, om aldaar met de leiding mevrouw Kempees, mijn voorstel om een judoclub te willen starten besproken.
Mevrouw Kempees zag dit wel zitten, maar het moest wel passen in het budget van de vereniging. Na overleg met het volledige bestuur, werd er een judomat aangeschaft (losse lichtgewicht matten met een afdek zeil) in de grote van 7 vierkante meter en voorlopig groot genoeg voor de start met 12 beginnende judoka’s, welke uit de eerder genoemde judoclub absoluut met mij mee wilden, naar de door mij nieuw op te zetten judoclub.
 
Na ongeveer anderhalf jaar, was het dan zo ver en kreeg de judoclub een eigen naam: Op 1 september 1979 werd Judoclub “TO-UCHI” (wat “Oosterhonk” betekend)  officieel geopend door Sensei Chris de Korte (toen 6e Dan judo, inmiddels 9e Dan judo) en Richard de Bijl (toen 4e Dan judo, inmiddels 7e Dan judo) met een schitterende demonstratie van het “Kime no kata”, nadat ik eerst met een Kata-guruma door een groot embleem van papier werd gegooid door Sensei Chris de Korte onder luid applaus van het groot in aantal zijnde meegekomen publiek, bestaande uit judoka’s, ouders en belangstellenden.
 
Enorm spannend was het voor mij, want ik organiseerde voor de eerste keer zo’n judotoernooi en had nul of geen ervaring in deze, alleen maar van kijken, horen, lezen en zien, hoe dit moet gebeuren. Het was een fantastische ervaring en HEEL spannend, hoe of deze judodag zou verlopen met z’n 160 deelnemers uit verschillende judoclubs/verenigingen, onderverdeeld in diverse poules, leeftijd, gewicht en kleur band.
 
In die tijd werd het Japanse systeem gebruikt, dat hield in, dat er niet zo gekeken werd naar leeftijd en gewicht, “je schreef in om deel te nemen aan die wedstrijd” en kon het dus gebeuren dat (in genoemde open klasse) een judoka van (als voorbeeld) 20 kg, tegen een judoka van 50 kg of meer kwam te staan. Later is daar de huidige vorm aangegeven, met als enig verschil nog, dat alleen met een Waza-ari of Ippon gewonnen kon worden.
 
Weer later kwam daar de Koka en Yuko bij, wat het spel nou niet ten goede kwam, omdat er allerlei trucks om de hoek kwamen kijken om met een Koka score al kampioen te worden op de WK en EK. Gelukkig is er weer een begin gemaakt (vind ik) om van het judo weer een mooi schouwspel te maken en is inmiddels de Koka weer van het scorebord afgehaald. Nu wat mij betreft de Yuko nog en we gaan misschien weer judoen op de ouderwetse manier, zonder aangeleerde trukendoos. In mijn beleving is Japan het enige land, welke nog steeds laat zien dat judo (op hun manier getoond en gedemonstreerd) een sport is van techniek en snelheid en het een genot is om hier naar te kijken en in de juiste (al eerder aangegeven)vorm te zien is.
 
Het naar de gymzaal overgaan  was een absolute noodzaak, omdat veiligheid bovenaan de lijst staat bij mij en de judoclub door twee acties, vanuit de leden (judoka’s) opgebracht een grotere Tatami (judomat) kon aanschaffen en het aantal judoka’s opgelopen was naar 35, verdeeld over twee groepen. Toen gebeurde er iets, wat niet leuk was n.l. Mevrouw Kempees nodigde mij uit voor een vergadering met het  bestuur van de Wijkvereniging “OOSTERHONK” en ik voorvoelde, dat er iets niet goed was, daar haar gezicht uitdrukking mij al het nodige vertelde (communicatie). En ja hoor, de mededeling werd gedaan dat de judoclub helaas moest gaan stoppen, i.v.m. het beperkte subsidiebedrag niet toereikend was om alle activiteiten van de wijkvereniging “Oosterhonk” in stand te houden en de judo (welke het laatst bijgekomen) zou worden beeindigd. Mevrouw Kempees had het er erg moeilijk mee, want  ik kon mijn gestelde doelstelling helaas niet waarmaken.
Niet veel later, moest de gehele wijkvereniging “Oosterhonk” sluiten, omdat de problemen nog veel groter werden dan was voorzien. Bijzonder jammer, voor dit hard werkend bestuur.
Op de dag zelf,  heb ik besloten zelf door te gaan met de judoclub “TO-UCHI”, want ik wilde de 35 judoka’s niet zomaar zeggen we zijn gestopt. Ik mocht de judomat houden om dit te besluit te kunnen uitvoeren, wat gezien de stand van zaken nu met veel plezier en trots wel geluk is en wat mij betreft zo blijft doorgaan.
 
1 September is voor mij ieder jaar weer een geschenk, dat ik als leraar, aan jullie judoka’s judolessen mag en kan geven en U als ouders, bedankt voor al de jaren van vertrouwen in mij.
 
Op z’n Japans, dank hiervoor , Domo arigato gozaimashita.
 
 
Van harte hoop ik, dat hoger hand mij nog lang de kracht geeft om deze geweldige judosport nog vele jaren mag blijven doen.
Judoclub “TO-UCHI” is al meer dan 30 jaar een NIET commerciele judoclub, waar gezelligheid en regels (respect voor elkaar) hoog in het vaandel staan, plezier en hard werken met elkaar “tweemaal per week”, meehelpt  “Jeugd  tot Senioren”, op gepaste wijzen ruimte geef om stress (werkdruk) om te zetten in positieve energie die lichaam en geest versterkt, kracht geeft om de juiste weg in te slaan en leert genieten van het dagelijks leven.
 
Zo’n 20 jaar geleden, kwam op aanraden van mij Rob van Pelt (een collega machinist van Rotterdam-CS) binnen bij onze judoclub “TO-UCHI”, met de nodige bedenkingen over judo, dat was (toen) helemaal niets, volgens hem, maar ja het proberen waard, waarom niet.
Van leerling, nu zelf Leraar A – JBN, is meester Rob van Pelt niet meer weg te krijgen en kan ik met trots zeggen, dat de opleiding intern, door mijzelf gegeven, er nu twee leraren op de tatami staan die alleen prive andere kleding dragen, maar samen een geheel zijn en vormen binnen de judoclub “TO-UCHI”.
 
Als Sensei (leraar) ben ik enorm trots op zo’n judo maatje, onze judoclub “TO-UCHI” geweldig in aanzien is gestegen met deze vakkracht en nog steeds aan het groeien is in leden.
Judoka’s (toen op de tatami) nu zelf getrouwd en kinderen mochten krijgen, hun kinderen toevertrouwen aan onze judoclub “TO-UCHI” en aanmelden vanaf  4 jaar (de oudste judoka is 63 jaar ).
 
Nieuw is op de maandagmiddag van 17.30 uur tot 18.30 uur de “FIT & VEILIG” WEERBAARHEIDS TRAINING  vanaf 12/14 jaar en ouder ,  fijn in dagelijkse kleding of trainingspak en sokken, hun energie en conditie opbouwen en uitvoering kunnen beleven.
Wij als leraren (Rob & Wim) gelukkig beschermende kleding dragen, want de dames halen flink door en gaan er stevig tegen aan (wat ook mag / daar zijn wij voor)
 
 
              Weerbaarheids training is nuttig & leuk en
           ook hier is de sfeer geweldig tijdens de training.
                          Het uur is zo weer voorbij.
 
 
          “kom eens kijken en meedoen – moet je doen”